Við Landakotskirkju er skúlptur Steinunnar Þórarinsdóttur. Einn veturinn gekk ég daglega fram hjá honum og vitjaði móður minnar, sem lá banaleguna á Landakotsspítala. Ég horfði jafnan á styttuna, sem er konumynd, hreifst af þokka hennar, mjúkum línum og þeirri auðmýkt og lotningu, sem hún miðlar. Oft var ég áhyggjufullur þegar ég fór hjá, en þessi einfaldi en agaði minnisvarði um nunnuþjónustu Sankti Jósepssystra miðlaði mér trúartrausti og óttaleysi. Glerkross sker ryðgaðan málminn. Fyrst sá ég að krossinn náði frá hjartastað og upp á andlit. Síðar tók ég eftir, að kross var líka á bakinu. Krossarnir minntu mig á signinguna, sem elskandi mömmur og pabbar hafa merkt börn sín með - að framan og aftan. Minnti mig á, að við mannfólkið erum krossuð á bak og brjóst, sama hvað við erum frosin og lemstruð.
Allur krossinn lýstist upp og glerið magnaði ljómann. Rústrauð mannsmyndin varð sem yfirjarðnesk vera, sem tók í sig himinljósið. Brjóstið opnaðist og miðlaði birtunni áfram í mynd krossins. Þetta varð mér sýn, sem ég túlkaði í krafti trúar. Verkið heitir Köllun og við erum öll kölluð til lífs, hins guðlega veruleika.
Steinunn Þórarinsdóttir hefur gert marga skúlptúra. Einn er í Kópavogskirkju, tveir í miðbænum, einn við Sandgerði og annar við Bjarnastaðavör á Seltjarnarnesi. Það er viðburður í menningarlífinu að sýning hennar verður opnuð í Vídalínskirkju næsta sunnudag. Kirkjur eru öllum opnar og sýning Steinunnar líka. Til hamingju Garðbæingar. Augnalaus mannlíki Steinunnar eru einkennilega ávirk. Þau eru ekki einstaklingar, heldur fremur efnislegar “hugmyndir” um fólk. Þau eru sem frosin en fjalla samt um mennska möguleika og læsingar, vanda og vonir. Mannlíkin eru tákn um afdrif og möguleika. Merking verka Steinunnar leitar inná við.
Enginn gengur að undrinu að vild, þegar fólk er í stuði og ætlast til að ná sambandi. Konumyndin við Landakot geislar aðeins á ákveðnum tíma og við ákveðnar aðstæður. Best er að koma með opnum huga og íhygli. Þá opnast verkin og undur lífsins verður ljóst, í málmi, gifsi og gleri. List Steinunnar Þórarinsdóttur er fyrir lífið.
