Ég sá fyrir nokkru mynd í innréttingablaði af fallega
skreyttu jólatré. Það var stílhreint, skreytt með smart kúlum í einum lit og hvítri
ljósaseríu. En það var eitt smáatriði sem breytti heildarmyndinni. Ein kúlan
var í öðrum lit og allt öðruvísi en hinar. Hún leit út fyrir að vera jafnvel
heimagerð.
Ég get ímyndað mér að fólk skiptist gróflega í
tvennt í áliti sínu á þessu jólatré. Annað hvort þykir okkur þessi eina kúla
fullkomna tréð, kannski með því að ýta undir hvað allt hitt er einsleitt. Eða
að okkur finnst þetta óþægilegt, að ein kúlan skeri sig svona úr og eyðileggi
heildarsvipinn.
Ég sé fyrir mér hvernig fólkið, sem átti tréð, vildi
hafa heimilið sitt flott og fínt og þá átti að sjálfsögðu hið sama við um jólatréð.
En svo kemur barnið þeirra heim úr leikskólanum með jólakúluna sem það föndraði
alveg sjálft. Hún er svo falleg, á sinn hátt. En hún passar ekki á tréð. Hún brýtur
upp stílinn, svona eins og börn gera gjarnan. En hvað geta þau gert? Auðvitað
hengja þau kúluna á tréð. Og þau hengja kúluna á tréð á hverju ári upp frá
þessu.
Ert þú með svona kúlu á þínu tré? Jafnvel margar? Þykir
þér erfitt að hengja þær á tréð og brjóta stílinn eða eru þetta kannski uppáhaldskúlurnar
og jólatréð hvort sem er skreytt í öllum
mögulegum litum? Ég held að þessi eina kúla hafi orðið uppáhaldskúla fólksins
sem átti stílhreina jólatréð. Ég held að hún hafi orðið uppáhaldskúlan vegna þess
að litlar hendur bjuggu hana til og gáfu hana af hreinum kærleika og stolti til
foreldra sinna.
Ef þú ert svo heppin/n að einhver manneskja hefur
fyrir því að búa til skraut á jólatrréð fyrir þig, þó það sé búið til í skólanum
eða leikskólanum, þá ert þú elskuð manneskja.
Þetta er þó að sjálfsögðu ekki eini mælikvarðinn á
ást en hann er þó stór og skiptir máli. Þú neitar ekki jólakúlu, sem búin er
til af svo miklum kærleika, stað á jólatrénu.
Jesúbarnið
Þegar Guð kom í heiminn sem manneskja þá var það
sem lítið barn og ekki nóg með það heldur fæddist Guð í heiminn sem manneskja við
afar óöruggar aðstæður. Það var lítið sem ekkert búið að undirbúa fæðinguna. Foreldrarnir
neyddust til að fara í ferðalag með einn asna sem fararskjóta til þess að láta
skattskrifa sig í heimabyggð Jósefs einmitt þegar María var við það að fara að
eiga. En þau gátu ekki mótmælt þessari ákvörðun Ágústusar keisara því bæði hann
og Heródes konungur höfu svipaða stöðu í hugum fólks og Hitler og Mússólíni
höfðu á sínum tíma. Fólk hlýddi því sem þeir fyrirskipuðu.
Hversu trúverðugt fyrirbæri er Guð sem birtist
heiminum sem ósjálfbjarga barn sem þarf á okkur að halda til að lifa af? Á ekki
Guð að birtast okkur með pomp og prakt, flugeldum og krýningum?
Þessi saga, sem við segjum hver jól, af
frelsaranum sem kom í heiminn til þess að sýna okkur hvernig Guð raunverulega
er, er svo hversdagsleg og svo laus við upphefð að það er varla hægt annað en
að trúa henni, hvort sem við túlkum hana bókstaflega eða ekki. Hún er svo venjuleg
í einfaldleika sínum að hún gefur ekkert rými fyrir hroka eða rembu.
Fyrir mér er sagan af Guði, sem fæðist í heiminn
sem lítið barn, saga um ást. Þessi saga er ekki af Guði sem birtist okkur með látum
heldur af Guði sem kemur inn í allar okkar aðstæður með svo lágstemmdum hætti
að við tökum varla eftir því. Guð sem kemur til okkar með þessum hætti og gefur
okkur val um að þiggja mátt sinn eða að láta vera, getur ekki verið neitt annað
en kærleikur.
Jólakúlan Guð
Guð kom í heiminn eins og jólakúlan sem er öðruvísi
en allar hinar vegna þess að hún er búin til úr ódýrum efnum og við ómerkilegar
aðstæður en er svo full af kærleika.
Og eins og jólakúlan sem fékk að hanga á trénu hjá
fólkinu, sem var svo smart að jólatéð var skreytt með einum lit, fær Guð aðeins
að hanga á okkar tré ef við viljum það. Við getum valið að hafa allt í stíl,
flott og fínt og í réttu litum, fylgja tískustraumum dagsins, jafnvel í trúar-
og lífsskoðunum og sleppa Guði af trénu okkar.
Við getum líka valið að leyfa þessari kúlu sem er
öðruvísi en allar hinar að vera hluti af lífi okkar. Að hleypa þessum kærleika
inn og gefa honum stað í hjarta okkar.
Guð er eins og þessi kúla sem litla barnið
föndraði og var ekki stíl til að byrja með en varð síðar metin af mörgum vegna kærleikans
sem barnið lagði í kúluna.
Jólakúlan við
Ef Guð er með jólatré þá erum við, hvert og eitt, eins
og þessi kúla sem barnið bjó til. Munurinn er þó sá að á þessu tré eru engar kúlur
í stíl. Þær eru allar ólíkar og allar búnar til af meiri ást og kærleika en við
getum nokkurntíma gert okkur í hugarlund að til sé. Þannig er hver einasta
manneskja einstök og þess vegna ber okkur að líta þannig á allt fólk, sem
einstaka og elskaða sköpun Guðs. Og einmitt þess vegna á að vera pláss fyrir allar
manneskjur í veröldinni, hvar sem við fæðumst og hver sem við erum. Og þess
vegna eigum við að hjálpast að og búa til rými fyrir hverja einustu manneskju á
jörðinni okkar svo við fáum öll að njóta okkar á litríku tré Guðs.
Við getum velt því fyrir okkur þessi jól hvort það
sé pláss fyrir Guð á okkar tré um leið og við minnum okkur á að við erum ekki sköpuð
öll í stíl, að saman erum við hluti af litríkum heimi þar sem við eigum öll að
fá pláss.
Dýrð sé Guði sem er ekki stíl og elskar okkur eins og við erum.
Guð gefi þér gleðilega jólahátíð.
