Sendu, Drottinn, anda þinn! og endurnýja ásjónu jarðar!

- Svo segir í sálminum forna. Heilagur andi er áhrif hins ósýnilega Guðs. Vindinn sjáum við ekki, en við vitum af honum. Við sjáum laufin bærast í blænum, heyrum gnauðið við gluggann, finnum svalan gustinn um andlitið. Eins er það með anda Guðs. Hann er ósýnilegur, nema af áhrifum sínum. Hann verður aldrei gripinn, settur í ílát, fangaður í formúlur. Enginn getur keypt hann eða selt né fengið einkaleyfi á. Hann blæs þar sem hann vill. En við sjáum og skynjum það sem hann gefur, - eða etv. umfram allt þegar hann er horfinn og áhrifa hans gætir ekki lengur. Þá kólnar í heimi og kelur allt.

Sendu, Drottinn, anda þinn! og endurnýja ásjónu jarðar!

Yndisleg er ásjóna jarðar þegar birta vorsins, fegurð og yndi blasir við, endurnýjun, endursköpun hvert sem augað lítur. Við gleðjumst yfir sérhverjum vorboða, vængjataki og vorljóði. En ásjóna jarðar birtir líka aðra hlið. Það er líka annars konar andi að verki í heiminum. Átök lífs og dauða blasa við hvarvetna, átök eyðingar og uppbyggingar. Það verður seint umflúið. Náttúruöflin eru óblíð og hörð. En ekkert jafnast í ofstopa sínum á við manninn, þegar hann knúinn anda sjálfselsku og hroka veður yfir og þegar andi haturs, heiftar og hefnigirni ræður för. Ætli við könnumst við það?

Sendu, Drottinn, anda þinn! og endurnýja ásjónu jarðar!

Hvítasunna er sagan um hina nýju sköpun hins krossfesta og upprisna frelsara, sem vill endurnýja ásjónu jarðar og mannlífsins. Það er andi Guðs, andi kærleika, gleði, friðar, langlyndis, gæsku, góðvildar, trúmennsku, hógværðar og sjálfsaga sem skapar, mótar og nærir hið góða líf og samfélag. Andinn kemur eins og vorþeyr sem opnar eyru og hjörtu að við greinum gegnum ys og dyn ótal radda tóninn tæra, hreina, orð sannleikans og lífsins, Jesú Krists. Andi og áhrifavald hans er að kalla á þig, allt frá móðurskauti til þessa dags að fylgja sér. Vorþeyr heilags anda vill ná til okkar og vekja og lífga samfélag þar sem umhyggjan er styrkur og sál trúarinnar, fyrirgefning og sáttargjörð er annað en orðin tóm. Þar sem fólk lýtur undri lífsins og náðarinnar með lotningu og leitast við biðja og syngja birtu og yl í veröldina, og laða fram samhljóminn helga. Og ásjóna jarðar og mannlegt samfélag endurnýjast, ljómar af gleði og undir tekur í lofsöng. Um þetta erum við að biðja þegar við biðjum með kirkju alda og kynslóða:

Sendu, Drottinn, anda þinn! og endurnýja ásjónu jarðar!