Kirkjan er einstakur vettvangur. Hér mætast og taka þátt allir aldurs- og heilsufarshópar, fólk af öllum stigum þjóðfélagsins og með ólíkan bakgrunn. Þverskurður samfélagsins.
Neskirkja er fjölsóttur vettvangur og fyrir það erum við þakklát sem hér störfum og þess njótum við öll sem teljum okkur tilheyra samfélagi kirkjunnar. Sé einungis litið til þess fjölda fólks sem tekur með virkum hætti þátt í kórastarfi Neskirkju er þar um fjölmennan hóp ólíkra einstaklinga að ræða, sem gefa vinnu sína til auðga safnaðarlífið.
Í kór Neskirkju syngja 50 manns, í kór eldriborgara 25 manns, stúlknakórinn telur 15 ungar konur og í barnakórinn eru skráð 42 börn. Það er mikill mannauður að baki þessum röddum og kórar kirkjunnar eru fjölmennt og mannbætandi sjálfboðastarf.
Kirkjan þjónar mörgum hlutverkum í samfélagi okkar, félagslegum, menningarlegum og trúarlegum en það er hin trúarlega vídd sem aðgreinir hana frá öðrum vettvangi í mannlífinu. Hið trúarlega er í senn flókið og framandi, sem byggir á því að Guð er í eðli sínu óáþreifanlegur veruleiki og einfaldur í þeirri merkingu að trúin varðar heilsu manneskjunnar og sálarheill.
Við erum með öðrum orðum athvarf fyrir fólk. Athvarf í lífsins öldusjó og vettvangur til að deila með hvort öðru boðskapi jólanna, að við erum elskuð sköpun Guðs og að Guð þráir að eiga hlutdeild í lífi okkar.
Þekkt dæmisaga eftir bandarískan prest, Theodore Wedel, líkir kirkjunni við björgunarstöð við grýtta strönd þar sem sjálfboðaliðar leggja sig í líma við að bjarga fólki úr sjávarháska, hröktum og köldum, og hjúkra því aftur til heilsu. Björgunarstöðin varð þekkt fyrir afrek sín og stuðningur barst úr öllum áttum, þar sem allir sáu þann árangur sem ósérhlífið starfið náði.
Með auknum efnum upphófust kröfur um aukin þægindi í björgunarstöðinni og félagsstarf sjálfboðaliða jókst með bættri aðstöðu hússins. Þegar tíminn leið horfðu æ færri út á haf í leit að sjófarendum í sjávarháska og björgunarstarfið var loks falið launuðu starfsfólki, sem sinnti því fyrir samfélagið. Á endanum var svo farið að hrakið fólk var illa séð innan um þá góðborgara sem sóttu björgunarstöðina.
Í kjölfar deilna um hlutverk björgunarhússins voru haldnar kosningar um hvort félagið ætti yfir höfuð að sinna björgunarstarfi og eftir að hafa beðið lægri hlut, neyddust þeir sem vildu beina sjónum sínum að sjófarendum í sjávarháska til að stofna nýtt björgunarhús neðar á hinni grýttu strönd. Þannig upphófst sama hringrásin á ný.
Kirkjan okkar hefur að mestu leiti sloppið við þá klofninga sem einkennt hafa kirkjusöguna en áminning Wedel er brýn í okkar samhengi um að hafa í huga fyrir hvað við stöndum sem kristin kirkja.
Það eru mörg í okkar samfélagi í háska við að stíga öldugang lífsins og víða er fólk sem þarfnast stuðnings og athvarfs. Hjálparstarf kirkjunnar hefur verið leiðandi í aðstoð við barnafjölskyldur á árunum eftir hrun og stefnumótun Hjálparstarfsins hefur breytt mjög verklagi og nálgun í neyðaraðstoð á Íslandi.
Hjálparstarfið tók sér stöðu sem talsmaður fátækra í íslensku samfélagi og hefur leitt þverpólitíska vinnu, sem ber heitið Farsæld – baráttan gegn fátækt á Íslandi, sem hefur kortlagt vandann og lagt fram tillögur til lausna. Þá hefur Hjálparstarfið forgangsraðað aðstoð sinni þannig hér á höfuðborgarsvæðinu að veita fyrst og fremst barnafjölskyldum aðstoð í formi inneignarkorta og hætt úthlutun á mat en það tekur af fólki þá reisn að stjórna matarvenjum sínum sjálft.
Þessi forgangsröðun hefur ekki verið sársaukalaus en með því að setja barnafjölskyldur í forgang hefur starfið gert meira gagn í aðstæðum fólks og brugðist við bráðum vanda þar sem velferð barna er ógnað af bágum kjörum.
Í skýrslu UNICEF, sem skoðar aðstæður barna í kjölfar efnahagshrunsins meðal auðugri þjóða á árunum 2008 til 2012, kemur fram að fátækt barna á Íslandi hefur aukist um 20% úr 11% barna 2008 og í 32% árið 2012. Þessi aukna fátækt er mælanlega mest hjá innflytjendum á Íslandi, sem og einstæðum foreldrum sem ekki hafa sterkt stuðningsnet í kringum sig. Þetta er í takt við þá aukningu á beiðnum um aðstoð til kirkjunnar og forgangsröðun innanlandsaðstoðarinnar.
Í hverju barni sem líður skort á Íslandi birtist skömm okkar sem samfélag og sem kirkja. Hlutverk kirkjunnar er að veita skjól og kirkjan mætir þörfum barna með margvíslegum hætti. Við bjóðum upp á samverustundir með fjölskyldunni í sunnudagaskóla, skipulagt kirkjustarf og kórastarf foreldrum að kostnaðarlausu, fjölskylduþjónusta og prestar gefa ráðgjöf og sálgæslu og innanlandsaðstoð Hjálparstarfs kirkjunnar veitir barnafjölskyldum fjárhagsaðstoð, föt og aðstoð við afmælis- og jólagjafir.
Samfélag kirkjunnar byggir á fátæku barni, sem fæddist inn í þennan heim á jólanótt. Barni sem birtir elsku Guðs í samfélagi okkar. Verkefni okkar sem kristnar manneskjur er að sinna því barni og annast það, í hverjum þeim sem við sjáum að er að berjast í bökkum í lífinu. Þar er líking Theodore Wedel mikilvæg áminning um að beina sjónum okkar út fyrir það samfélag sem við þekkjum og teljum okkur örugg í og til þeirra sem enn hafa ekki fundið örugga höfn.
Vitaljósið sem við höfum yfir að ráða er boðskapur jólanna um að „yfir þau, sem búa í landi náttmyrkranna, skín ljós.” Fögnuður jólanna verður ekki fundin í því að gera sér dagamun, heldur með því að gefa til þeirra sem þurfa þess við, af tíma okkar, veraldlegum gæðum og þeirri ást sem okkur hefur verið sýnd af þeim Guði sem gaf okkur jólin.
