Sálmabók

1 Hin mæta morgunstundin,
hún minnir fyrst á þig
sem væran veittir blundinn
og vörð hélst kringum mig.
Hvað er ég, Guð minn, þess að þér
svo þóknast enn að líkna mér?

2 Ég hvíldist við þitt hjarta
er hjá leið nóttin myrk.
Nú ljómar ljósið bjarta
og líf og nýjan styrk
þín nýja miskunn nú mér ljær
á nýjum morgni, faðir kær.

3 Því vil ég vegsemd nýja
þér vanda, Drottinn minn,
með trausti til þín flýja
og tigna vilja þinn.
Það veri' í dag mitt verk og mið,
æ, veit mér til þess kraft og lið.

4 Mín innsta hjartans iðja
og unun sé það nú
að vaka vel og biðja
í von á þér og trú
og svo í friðarfaðminn þinn
að fela allan lífshag minn.

5 Þá skal ég óttast eigi,
þinn engill fylgir mér,
og þótt í dag ég deyi,
þá djörfung samt ég ber
til þín, ó, Guð, að gull í mund
mér geymi þessi morgunstund.