Sálmabók

1 Mig Kristur kallað hefur
í kirkju sína inn
og þar allt það mér gefur
sem þarfnast andi minn.
Þá blessun þar hann býður mér
sem æðri er og betri
en allt sem heimur lér.

2 Hann baðið lét hið besta
mér búið standa þar
að blessun skyldi' ei bresta
er barn ég lítið var.
Þar opnuð var sú erfðaskrá
er himnasæld mér heitir
ef hann ég trúi á.

3 Þar saðning sálu minni
og svölun veitir hann
með sælli máltíð sinni
að synda hverfi bann.
Að brjósti hans ég hallast þar
er harða þolað hefur
þá hegning sem mér bar.

4 Hann lætur mér þar lýsa
það ljósið bjart er má
hinn besta veg mér vísa
svo voða sneiði' eg hjá.
Það ljósið blítt hans orðið er
sem huggar best í hörmum
og hnoss er dýrast mér.

5 Ó, þökk sé þér, minn Herra,
er þína náð við mig
lést aldrei, aldrei þverra
um ævi minnar stig.
Ó, lát mig henni halda fast
og þér, minn ástvin æðsti,
um eilífð sameinast.