Sálmabók

1 Athuga, sál mín, ættum
útgöngu Drottins hér
svo við rétt minnast mættum
hvað miskunn hans veitti þér.
Hyggjum að, hann út ber
þyrnikórónu þétta,
þar með purpurann létta,
blár og blóðugur er.

2 En með því út var leiddur
alsærður lausnarinn
gjörðist mér vegur greiddur
í Guðs náðar ríki inn
og eilíft líf annað sinn.
Blóðskuld og bölvan mína
burt tók Guðs sonar pína.
Dýrð sé þér, Drottinn minn.

3 Út geng ég ætíð síðan
í trausti frelsarans
undir blæ himins blíðan
blessaður víst til sanns.
Nú fyrir nafnið hans
út borið lík mitt liðið
leggst og hvílist í friði,
sál fer til sæluranns.

4 Dýrðarkórónu dýra
Drottinn mér gefur þá,
réttlætisskrúðann skíra
skal ég og líka fá
upprisudeginum á,
hæstum heiðri tilreiddur,
af heilögum englum leiddur
í sælu þeim sjálfum hjá.

5 Svo munu Guðs englar segja:
Sjáið nú þennan mann
sem alls kyns eymd réð beygja
áður í heimsins rann,
oft var þá hrelldur hann.
Fyrir blóð lambsins blíða
búinn er nú að stríða
og sælan sigur vann.

6 Þá muntu, sál mín, svara
syngjandi fögrum tón:
Lof sé mínum lausnara,
lamb Guðs á hæsta trón
sigur gaf sínum þjón.
Um blessaðar himnahallir
honum segjum vér allir
heiður með sætum són.

7 Son Guðs ertu með sanni,
sonur Guðs, Jesú minn,
son Guðs, syndugum manni
sonararf skenktir þinn,
son Guðs einn eingetinn,
syni Guðs syngi glaður
sérhver lifandi maður
heiður í hvert eitt sinn.